του Νικολάου Κατσιαβριά, Διευθυντή του 1ου ΕΠΑΛ Βόλου
Το σχολικό έτος 2014-15 έχει
τελειώσει για όλους τους μαθητές. Οι μαθητές, που ήταν στην Γ΄ Γυμνασίου πρέπει
να αποφασίσουν για το αν θα συνεχίσουν στο Γενικό Λύκειο ή στο Επαγγελματικό
Λύκειο.
Όπως
συνήθως οι περισσότεροι θα πορευτούν προς το Γενικό Λύκειο, επειδή … «εκεί πάνε
όλοι». Ο βασικός λόγος είναι ότι στη χώρα μας δεν εκτιμάμε τα βασικά και
στοιχειώδη επαγγέλματα. Αυτή είναι και η αιτία που περνάμε κρίσεις και
βρισκόμαστε σε κατάσταση παρακμής.
Με
διάφορες προφάσεις και με βασικό οδηγό την άγνοια καταλήγουν στα Γενικά Λύκεια
μαθητές:
1.
Που γνωρίζουν ότι δεν θα περάσουν σε κανένα ΑΕΙ ή ΑΤΕΙ. Έτσι καταδικάζονται στο
να αποφοιτούν από το Λύκειο ανειδίκευτοι!
2.
Μαθητές που γνωρίζουν ότι θα πάνε σε ΑΤΕΙ, διότι δεν μπορούν να πάνε παραπάνω.
Οι
δύο παραπάνω κατηγορίες το μόνο που πετυχαίνουν είναι να περνούν τα χρόνια τους
άσκοπα, να μαθαίνουν στην τεμπελιά και να υποβαθμίζουν το μάθημα στα Γενικά Λύκεια!
Μόλις
ακούσει κανείς τα παραπάνω αμέσως πάει στο εύκολο κλισέ: Τα Γενικά Λύκεια είναι
για τους καλούς μαθητές. Οι αδύναμοι, οι προβληματικοί ας πάνε στα
Επαγγελματικά.
Αλλά
δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δεν είναι ευφυΐα μόνο το να λύνεις προβλήματα
φυσικής και μαθηματικών και όλοι οι άνθρωποι δεν είναι το ίδιο. Η λογική του
Προκρούστη δεν ταιριάζει στα παιδιά μας. Γι’ αυτό υπάρχουν και άλλοι δρόμοι
στην Εκπαίδευση, όπως η Επαγγελματική.
Για
να κατανοήσει κανείς ότι η Επαγγελματική Εκπαίδευση δεν απευθύνεται - ενδιαφέρει
μόνο τους μη καλούς ή τους κακούς μαθητές αρκεί να σκεφθεί:
1.
Πόσο καλή και σε βάθος κατάρτιση έχει ένας που παίρνει πτυχίο στα Οικονομικά,
αν αρχίσει να ασχολείται με το αντικείμενο από τα 16 χρόνια του!
2.
Πόσο καλός μηχανολόγος μπορεί να γίνει κανένας αν ασχολείται με τη μηχανολογία
από την Α΄ τάξη του ΕΠΑΛ;
3.
Πόσο καλά θα γνωρίζει κανείς τους Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές αν ξεκινήσει το
αντικείμενο από τα 16 του σε Επαγγελματικό Λύκειο.
Και
άλλα παρόμοια.
Το
πράγμα φωνάζει μόνο του.
Είναι
χαρακτηριστικό ότι οι μεγάλες και ισχυρές Οικονομίες στον Πλανήτη επενδύουν
στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Το 75 % των μαθητών της Γερμανίας ακολουθεί την
Επαγγελματική Εκπαίδευση. Με τέτοια εκπαίδευση η χώρα έχει επάρκεια σε ειδικευμένους
πολίτες, οι οποίοι μπορούν:
Α.
Να οργανώσουν υπηρεσίες,
Β.
Να δημιουργούν πρωτότυπα και χρήσιμα καταστήματα,
Γ.
Να λειτουργούν εύστοχα και αποτελεσματικά μηχανουργεία, εργοστάσια, σύνθετες
γραμμές παραγωγής και ό, τι άλλο χρειάζονται, ώστε έχει επάρκεια και ανακούφιση
η κοινωνία.
Με
αυτό τον τρόπο και τις οργανωμένες επενδύσεις η ανεργία στη Γερμανία είναι κάτω
του 5% και η οικονομία πατάει στα πόδια της.
Η
Επαγγελματική Εκπαίδευση είναι ακριβή εκπαίδευση, επειδή εκτός από τη διάνοια
καλλιεργεί και δεξιότητες πρακτικές και οργανωτικές. Σε πρόσφατο ταξίδι μας στη
Γερμανία – Ολλανδία είδαμε πρωτότυπο εργαστήριο το οποίο κόστισε … 1. 500. 000
ευρώ!!!
Έτσι
επενδύεις στο ανθρώπινο δυναμικό. Έτσι δημιουργείς νέα προϊόντα και μεθόδους.
Δυστυχώς
στην πατρίδα μας αυτά τα κοινότοπα στον άλλο κόσμο είναι άπιαστο όνειρο. Και ας
μη βιαστούμε να πούμε ότι φταίει το κράτος. Έχει και η πολιτική ηγεσία την
ευθύνη της αλλά έχει και ο λαός τη δική του.
Δυστυχώς
συμπεριφερόμαστε ανόητα. Παράδειγμα: Δημιουργήθηκε η Τράπεζα Θεμάτων. Χωρίς να
καταλάβουμε τι συμβαίνει και πού στοχεύει αρχίσαμε τις διαμαρτυρίες. Η αντίπαλη
παράταξη έσπευσε να την καταργήσει. Μας πείραζε να έχουμε κάποια κοινά θέματα
πανελληνίως; Πού το κακό; Έτσι θα περιορίζονταν η ακραία αυστηρότητα των λίγων
και η πλαδαρότητα των πολλών. Τα όποια λάθη διορθώνονται.
Αναφέρουμε
το παραπάνω παράδειγμα επειδή φαίνεται να έχει μεγάλη σχέση με το θέμα μας.
Υπάρχει βάσιμη άποψη, ατεκμηρίωτη ωστόσο, ότι λόγω της Τράπεζας Θεμάτων ήλθαν
πολλοί μαθητές στα Επαγγελματικά Σχολεία. Τώρα με την κατάργησή της το ρεύμα
προς τα Γενικά Λύκεια θα ενταθεί.
Αλλά
είναι τρόπος να προσεγγίζουμε τα πράγματα αυτός; Είναι στάση ζωής κατάλληλη να
επιλέξουμε το μέλλον των παιδιών μας;
Με
τον τρόπο που σκεφτόμαστε εμείς βγάζουμε απόφοιτους οι οποίοι:
1.
Αποστρέφονται τις χειρωνακτικές εργασίες,
2.
Δεν μπορούν να εργαστούν ομαδικά,
3.
Δεν θέλουν να έχουν ευθύνη,
4.
Δεν επιθυμούν να τολμούν δημιουργικά και να δημιουργούν καινοτομίες.
Αυτό
θα πει χώρα σε παρακμή.
